Yine de Direndi: Pes Etmedi
"# İstisnai ve Sabırlı: Adalet İçin Boğucu İnanca Karşı\n
İçindekiler\n
- Giriş\n
- Ebeveynlerin Öğrettikleri\n
- İyi Olmak - Kötü Olmamak\n
- Sevgili ve Güzel İsa\n
- Adalet İçin Pes Etme\n
- Özgürlüğün Çok Pahasına\n
- Kim Yoksul, Kim Güçsüz?\n
- Dünya Üzerindeki İhtiyaçsız Sesler\n
- Uygarlığın Elitleri: Adaleti Gözetmek\n
- Tanrı'nın Adaleti\n
- Yine Başlamak: Mücadeleci Ve İstisnai Olmak\n
Giriş
Hepimiz en azından bir kere "Hayır" cevabını aldığımızda tekrar sormamanın daha iyi olacağını anlamamızı sağlayacak bir şekilde büyütüldük. Annem bana gençken, bir defa "hayır" dediyse, demek ki kesinlikle hayır demekti ve tekrar sormamam gerektiğini söylerdi. Bu, arkadaşımın evinde gecelemek için sürekli sormaktan hoşlanan daha genç bir beni sıkıştırmak için yapılan bir uygulamaydı. Hem onun hem de toplumun bana öğrettiği gibi, insanları rahatsız etmek veya sürekli sormak kaba bir davranıştı ve bunu yapmamam gerekiyordu. Bu düşünceyle büyüdüm ve Sharon Blizzard, bir rahip ve yorumcu olan biri de bunun benimle aynı şekilde büyümüş olduğunu söylüyor. Hoş olmayan bir şekilde birine rahatsızlık vermek veya sürekli sormak güzellik uyandırmazdı. Çocukların görülmesi ama duyulmaması gerekiyordu ve yetişkinler ölçülü olmalıydı veya daha da kötüsü, "hoş" adını verdikleri bir kelime kullanmalıydılar ve bu kelime birçok anlam taşımaktadır, özellikle güneyde yaşayanlar için. Kurallara uymak, sakin kalmak ve doğru olanı yapmak umut edilen şeydir, eğer her şey yolunda gitmezse, aşırı tepki vermemeniz gerekiyordu, çünkü sonuçta hayatta hiçbir şeyin adil olmadığı kimse söylemişti, başka kimse de böyle büyüdü mü? Bu tür bir yetişme tarzı, dürüst olmak yerine nazik olmayı, dayanıklı olmayı talep etmek değil midir? Düzgün olmak, inatçı olmaktan üstün olmamızı gerektiren bir değer midir? Ve bazen kendi inanç kültürümüz, kendi Hristiyanlık adını verdiğimiz bu şey, herhangi başka bir şeyden daha önce nazik olmayı değer vermek şekline dönüştü mü? Bu kadar değil. Şu ifadeyi şu şekilde açıklıyor: birçok Hristiyan en yüksek çağrının güzel olmayı gerektirdiğine inanır. Bu Hristiyanlar yanılmıştır. Tanrı bizi iyi olmaya değil, iyi olmaya çağırdı. Evet, bu vaftiz edilen bir bebeğin ne söylediği burada. Fark şudur, güzel insanlar hiçbir zaman kötülüğe karşı çıkmazlar, iyi insanlar yapar. Nazik olanlar zayıftır, iyi olanlar güçlüdür. İsa güzel değildi, o nazikti, şefkatliydi, özen gösteriyordu, ama doğruluk ve adalet için dik durdu, ve bu ona yaşamına mal oldu. Arkadaşlar, güzel inancı çoğumuz için rahat hissettirebilir ve güvenli olabilir, ama bu, İsa'nın takipçilerinin inancı değildir, bu, insanları kontrol etmek için dini kullanmaya çalışan İmparatorluğun inancıdır. Çünkü itiraf etmek gerekirse, İsa her zaman nazik değildi, her zaman sevgiliydi evet, ama her zaman nazik değildi. İnternetin en sevdiğim mimi, İsa'nın tapınaktaki masaları devirdiği bir fotoğrafını gösteriyor ve altında şöyle yazıyor: "Birisi 'İsa ne yapar?' diye sorarsa, onlara tapınak masalarını devirebilme ve kamçıyla insanları kovalama ihtimali olduğunu hatırlatın." Bu sabah, İsa'nın öğrencilerine pes etmektense sürekli istekte bulunan birini örnek olarak yücelttiği hikayeyi duyuyoruz. Bengü Şarapça, haksız hakim ile ısrarcı dul kadının hikayesinde İsa, İsteyinizi nazikçe istemek yerine adalet talebi yolundan kaçınmayı açıkça önermektedir. Adalet için savunuculuk, karmaşık bir iş ve bir süreçtir ve bazen zorlayıcı, yorucu ve sinir bozucu olabilir. Bununla birlikte, umutsuzluğa düşmemeliyiz, aksine duayı, rahatsız etmeyi ve ısrar etmeyi sürdürmeliyiz. İmanımız güzel olmakla ilgili değildir, aksine sevgiyle ve herkesin gelişmesini sağlamak için adaletin talep edilmesini gerektiren bir agape sevgisiyle ilgilidir. Amy Jill Levine, Yeni Ahit uzmanı olup aynı zamanda Yahudi olan biri, adalet için gösterilen harekete ilişkin yaygın çevirinin tam olarak ifade etmediğini belirtmektedir. NRS "dul yargıcı yoracak" şeklinde bir öneri sunuyor, yargıcın bir kasap dili kullanıyor. Yargıç, dul kadının kendisine zarar vereceğinden endişe duyuyor, dul kadın sadece açık sözlü değil, yüzüne karşı halka katılmaktadır ve savaşçı görünür gibidir. Bu, hiçbir seçeneği olmayan bir kadının sürekli olarak denemek için başvurduğu diretme ve rahatsız etme şeklidir. İsa'nın döneminde dul kadınlar, statü, güç ve imtiyaz bakımından eksikti, kamu alanında bir sesleri yoktu ve Luka'da onları toplumun kenarında olanlar olarak görüyoruz. Ancak, Luka, dul kadınları aynı zamanda peygamberler olarak da tasvir eder, onlar nasıl ve kim olduğumuzu gösterebilenler. Notlarımda, yalnızca savunmasız olan kadınlar olarak değil, sadık olan, aktif ve peygamber olan kadınlar olarak da gözüküyorlar. Kesinlikle, son parasını veren dul kadın sadece savunmasız değil, aynı zamanda sadık cömertlik modelidir. Luka İncili'ndeki ilk dul kadın Anna'dır, İsa'nın doğumunun müjdesini yaymış bir peygamberdir. İsa, Nazareth'teki açılış konuşmasında, Hz. İlyas'a karnından sahip olan Zarepta'nın dul kadınından bahseder, bu kadın Peygamber tarafından şiddetli bir kıtlıkta yiyecek sağlarken, oğlu Peygamber tarafından yeniden hayata döndürülerek. Tüm bu dul kadınlar, Herkesin Aziz Kitabı'ndaki dul kadının hikayesinde olduğu gibi, tamamen adil olmayan bir yargıçtan sonunda istediği adalete sahip olabilen ısrarlı, aktif ve kararlıdırlar. Bu öykü, bize bugün, güçsüz olanla dayanışma içinde olanlar ve hiçbir şey kaybetmeyen, her şeyi kazanacak olanlar olarak nasıl yaşayabileceğimizi öğretir. Şu anda bizi kapsayanların çoğumuzun, yargısız olarak bu kadından çok daha fazla şeyi kaybetmek varken, adaletsiz politikaları, politikacıları, güçleri ve ilkelilikleri destekleme konusunda endişelendiğimizi görüyorum. Yüzleri kurtarmaktan ve dahil edilmekten korkarız ve çoğu zaman sesli ya da sessiz kalırız çünkü susmamız gerektiğimizi düşünürüz. İşte İsa bize öylesine karşı-kültürel ve devrimci bir şekilde hitap ediyor ve bizim de toplumumuzdaki ezilenlerle bağlantıda kalmamız ve dayanışma içinde durmamız o kadar önemli ve bunu yapmamız gerektiğini söylüyor. O orada arayacak olanın dünyanın kenarında, güçsüz ve marjinalize olanlara bakmamız gerektiğini bize söyledi. Hristiyanlar olarak, İsa'nın takipçileri olarak, ipuçlarımızı odadaki en güçlü olandan almamalıyız, salonda en savunmasız ve kenarda olanlardan almalıyız. Geçen hafta Baltimore'dan temsilcimiz Elijah Cummings'i kaybettik. Kongre'deki sesini özleyeceğim. Bir politikacı olarak büyük bir güce sahip olsa da, hiçbir zaman geldiği yerden gitmeyi unutmadı ve seçim bölgesinde en savunmasız olanların seslerini dinleme konusunda özveriliydi. Bir seferinde, yaşamım acı, tutku ve amaç üzerine kuruludur dedi. Benim için, tam da bu söylediği şeydir, acıyla olmanın, acı çekenlerle birlikte dayanışma içinde olmanın ve herkes için adalet yaratma konusunda tutkulu olmanın yaşamın işidir, ve bu iş de temsilci Cummings'in davranış biçimiydi ve ısrarcı dul kadın gibi sürekli pes etmeden ve daha sonra rahat etmek için tarafında yer almaya zorlamak dışında tanrılarının birbirleriyle savaşmak için arzusunun adalet için kendi mücadelesidir. Ne yapmalıyız? Adalet için mücadele edenlerle birlikte durmak için neler yapmalıyız? Adaleti mücadele eden, kenara mücadele eden ve susturulan insanlarla birlikte olduğumuzda, dünyanın yüzlerce sıkışık sıkıştırdığı alanlarda Tanrı olduğunu söylemeye çalıştığı yer burasıdır. Adalet için mücadele edenlerle birlikte olduğumuzda, Bu dünyada Tanrı'nın kutsallığını yaratırken sürekli çalışan bir Tanrı ile bir aradayız. Yalnız değiliz ve Tanrı bizi yoksullarla birlikte olduğunda adalet yerine gelecek, bunu yapmazsak sessizce bekleriz. Söylemeliyiz, yüksek sesle söylemeliyiz, sevişmeliyiz, rahatsız etmeliyiz ve ahlaki olarak dikkat çekmeliyiz, işte bu İsa'nın bize hitap ettiği şeydir ve Tanrı'nın bize sözü, Tanrı'nın bizim için adaleti talep ettiğimizde bizimle olduğudur. Rabbine şükür."
WHY YOU SHOULD CHOOSE Proseoai
