Zorlu bir değişime hazır mısınız?

📚 İçindekiler

1. Değişimin Anlamı
2. Edebiyat ve Hikayelerin Değişim Üzerindeki Etkisi
3. İklim Kurgusu ve Değişim
4. Değişimin Metaforları: İyi ve Kötü
5. Mavi Gökyüzü ve Değişim
6. İnanmak ve Hikayeler
7. Yaşanmış Bir Değişim: Hayalet Bir Evliliğin Ardından
8. Değişim İle Başa Çıkmak ve Evet Demek
9. Yalanlar ve Aldatmacalar: Edebiyatın İçinde Gerçekler Aramak
10. Ozanlar ve Yazarlar: Değişimi Anlamak

İklim Kurgusu ve Değişim

İklim değişikliği, dünya üzerinde büyük bir kriz halini almış durumda. Bu krizle baş etmek için insanlık olarak nasıl bir durumla karşı karşıya olduğumuzu düşünmeliyiz. İşte bu noktada, iklim kurgusuyla ilgilenmeye başladım. İlk defa bir iklim kurgusu dersi veriyorum ve bu ders değişim, iklim değişikliği ve krizle nasıl başa çıkabileceğimiz üzerine yoğunlaşıyor. Tabii ki, bu ders biraz rahatsızlık verici olabiliyor. Şu anda öğrencilerimle birlikte okuduğum kitaplardan biri de Claire Vaye Watkins'in "Gold Fame Citrus" adlı eseri. Kitapta bir cümle var ki, beni derinden etkiliyor: "En önemli proje inanmaktır." İnanmak, bana göre hayatta beni ayakta tutan şeylerden biri. Ne inanmanız gerektiğini size söylemeyeceğim, ama inanmak önemli ve benim için inanmak hikayeler aracılığıyla gerçekleşiyor.

Değişimin Anlamı

Değişim denildiğinde genellikle olumlu ve ilerleme çağrıştıran metaforlar akla gelir. Ancak değişimi, günlük hayatımda tecrübe ettiğimde bunu aynı şekilde hissetmiyorum. Değişim korkutucu bir şey olabilir, endişe yaratabilir. Ben değişimi sevmem. Haritaları, programları, alışkanlıkları, düzenli ve planlı şeyleri severim. Değişim anlarında "Değişim iyi, her şey yolunda olacak" diye düşündüğümde, içimden "Nasıl olur" diye geçiriyorum. Gerçekten de değişim, içimde korku uyandırır.

Mavi Gökyüzü ve Değişim

Andy Puddicombe'un bir TED konuşması var ve bu konuşmada meditasyondan bahsediyor. Konuşmasında "mavi gökyüzü" üzerinde duruyor. Mavi gökyüzü her zaman varolan bir şeydir, ancak bazen bulutlar arasında kaybolabiliriz. Bulutlu bir günde, güneşin bir daha hiç parlamayacağını düşünebiliriz. Ama biliyoruz ki, bulutların üzerine çıkarsak aslında mavi bir gökyüzü olduğunu biliyoruz. Bu durum hem gerçek anlamda geçerlidir hem de mecazi anlamda. Hayatımın bazı zorlu anlarında, mutsuz ya da bunalımlı olduğumda, kendimi "mavi gökyüzü" varmış gibi hissetmeye çalışıyorum. Hem mecazi, hem de gerçek anlamda, mavi gökyüzü hep var ve bizi bekliyor. Bir başka edebi eser olan "Pi'nin Yaşamı" adlı kitaptan da bahsetmek istiyorum. Kitabı sevmeyen birçok arkadaşım olmasına rağmen ben bu kitabı çok seviyorum. Kitapta, sadece 200 gün boyunca Pasifik Okyanusu'nda mahsur kalan bir adam olan Pi'nin hikayesi anlatılır. Tabii ki, bu bir zor zaman değildir ve Pi hayatını onaylamaya karar verir. Can yeleği üzerindeyken, Tanrı'nın şapkasını göstererek "Bu Tanrı'nın şapkası" der ve pantolonunu okşayarak "Bu Tanrı'nın kıyafeti" der ve yanında olan kediye işaret ederek "Bu Tanrı'nın kedisi" der. Pi hayatını kabul eder ve onaylar, ancak hemen ardından "Ama tanrının şapkası düşüyor, tanrının kıyafeti parçalanıyor, tanrının kedisi tehlikeli, tanrının gemisi ise bir tuzaktır" der. Pi, bu dalgalı hayatta ilerlerken yaşamı iyi olduğunda mutludur, dalgalarda işler zorlaştığında ise hayat çok da iyi değildir ve bu dalgaların üzerinde sürekli olarak kayar gider. Bu nedenle, size bu fikri hatırlatmak istiyorum ve şimdi hayatımda pek fazla konuşmadığım bir anımdan bahsetmek istiyorum. Bu anım, yıllar önce yaşadığım bir kişisel değişimle ilgilidir. Bu değişim hikayemi genellikle paylaşmam ve halka açıklamam. Bu değişim, yüksek lisans öğrencisiyken başıma gelmişti. Hayatım o zamanlar son derece kararlıydı, ki bu genellikle bir yüksek lisans öğrencisi için normal bir durum değildir. Beş yıl boyunca evliydim, öğretim asistanlığı yapıyordum, yazın güzel bir işim vardı, maddi olarak dengeli bir durumdaydım. Büyük bir ilginçlikle, kendi alanımda çalışan arkadaşlarım ve dışarıdaki arkadaşlarım vardı. Her şey dengeliydi, her şey yolundaydı. Ancak bir gün, lisans öğrencisiyken, o zamanki eşim bana gelerek konuşmamız gerektiğini söyledi. İşte tam o an, hayatımın değiştiğini hissettim. Onun hareketleri, duruşu, her şey bana "Bu iyi bir haber değil" diyor gibiydi. Ve bana şunu söyledi: "Sahip olduğumuz hayat sahte, kurgu bir hayat. Ben düşündüğünüz gibi bir sanat öğrencisi değilim, düşündüğünüz gibi bir mimari firmada çalışmıyorum, gündüzleri yaptığım şeyler sizin düşündüğünüz gibi değil." Bu yüzden bu konuyu çok fazla konuşmam çünkü tahmin edebileceğiniz gibi şu an ne düşündüğünüzü düşünüyorum. Nasıl olur da anlamamış diye düşünebilirsiniz. O kadar iyiydi ki, sınavlar için bile bana evde ödev yapardı ve yapmadığı dersler için bile ödevler yapıyordu. Hepsini bir düşünün, sınavlar için evde ödev yapmıyordu. Bu gerçekten karmaşık bir durumdu ve herkesin hakkını vererek cevaplar vermek için işe yaramazdı. Şunu söylemek istiyorum: Neden yapmadığımı bilmiyorum, ama iki şey yaptım, 1. Evet, insanlar bana bir şeyler yapmamı teklif ettiğinde evet dedim; "Spor barına gitmek, bir şeyler içmek ve bir basketbol maçı izlemek ister misin?" Evet, ben içki içmiyorum ve televizyonda spor izlemeyi pek sevmem ama evet, orada olacağım. İstediğiniz gibi oynayalım mı?" Evet, ikinci sınıftan beri oynamıyorum, ama evet, oynayacağım. Evet dediğim şeylere hayır dediğim bazı şeyler oldu, ama aklıma gelmediğim birçok şeye evet dedim. 2. İkinci bir şey yaptım, yeni bir üniversiteye yeni bir kurs için hazırlanıyordum, edebiyatın nasıl tanıtıldığını anlatan bir başlangıç kursu. O zamanlar henüz itiraf etmemiştim, devrim olmadan söylüyorum, harika bir oyun, harika bir roman, harika kısa hikaye ve harika şiirler seçmiştim. Ortak bir tema yoktu, nereye gideceğimi bilmiyordum. Sadece bu materyalların iyi olduğunu biliyordum ve derslere başladım. Ancak her bir metin, temelinde bir yalan veya aldatmaca içeriyordu. İnanam…